ลงประกาศฟรี ทุกหมวดหมู่ โพสฟรี รองรับSeo และ youtube

คุณสมบัติผ้ากันไฟ ป้องกันการฟุ้งกระจายของเส้นใย

คุณสมบัติ "ป้องกันการฟุ้งกระจายของเส้นใย" เป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งสำหรับผ้ากันไฟ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสภาพแวดล้อมที่ผู้คนต้องทำงานใกล้ชิดกับผ้า หรือมีการสัมผัสผ้าบ่อยครั้ง การฟุ้งกระจายของเส้นใยอาจทำให้เกิดการระคายเคืองต่อผิวหนัง ดวงตา และระบบทางเดินหายใจ ซึ่งส่งผลกระทบต่อสุขภาพและความสบายของผู้ปฏิบัติงานครับ


ทำไมเส้นใยถึงฟุ้งกระจายและทำไมต้องป้องกัน?

ผ้ากันไฟหลายชนิดทำมาจากเส้นใยละเอียดสูง เช่น ผ้าใยแก้ว (Fiberglass Fabric) หรือ ผ้าใยเซรามิก (Ceramic Fiber Fabric) เส้นใยเหล่านี้มีขนาดเล็กมากและอาจแตกหักหรือหลุดลอกออกมาเป็นอนุภาคในอากาศได้ เมื่อเส้นใยเหล่านี้ฟุ้งกระจาย พวกมันสามารถ:

ระคายเคืองผิวหนัง: ทำให้เกิดอาการคัน แดง หรือผื่นแพ้

ระคายเคืองดวงตา: ทำให้เกิดอาการเคืองตา ตาแดง หรือรู้สึกไม่สบาย

ระคายเคืองระบบทางเดินหายใจ: เมื่อหายใจเข้าไป อาจทำให้เกิดอาการไอ เจ็บคอ หรือปัญหาเกี่ยวกับปอดในระยะยาว (โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากเป็นเส้นใยที่เล็กมากและสะสมในร่างกาย)

ปนเปื้อนในพื้นที่: อาจไปเกาะตามพื้นผิว อุปกรณ์ หรือผลิตภัณฑ์ ทำให้เกิดปัญหาด้านความสะอาดหรือคุณภาพ

คุณสมบัติผ้ากันไฟที่ช่วยป้องกันการฟุ้งกระจายของเส้นใย
ผ้ากันไฟที่ออกแบบมาเพื่อลดปัญหาการฟุ้งกระจายของเส้นใยมักจะมีลักษณะพิเศษ หรือมีการเคลือบผิวเพื่อ "กักเก็บ" เส้นใยไว้ภายใน ดังนี้ครับ:


ผ้าใยแก้วเคลือบซิลิโคน (Silicone Coated Fiberglass Fabric):

นี่คือตัวเลือกที่นิยมที่สุดและมีประสิทธิภาพสูงในการป้องกันการฟุ้งกระจายของเส้นใย

กลไก: การเคลือบผิวด้วยซิลิโคนจะสร้างชั้นบางๆ ที่หุ้มเส้นใยแก้วไว้ทั้งหมด ทำให้เส้นใยไม่สามารถหลุดลอกออกมาได้ง่าย

ข้อดีเพิ่มเติม: ผิวสัมผัสจะเรียบเนียนขึ้น ทำให้จับต้องได้โดยไม่ระคายเคือง นอกจากนี้ยังช่วยเพิ่มความทนทานต่อการขูดขีด, กันน้ำ, ทำความสะอาดง่าย และทนทานต่อสารเคมีบางชนิด

การใช้งาน: เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผ้าม่านกันประกายไฟในพื้นที่ที่พนักงานทำงานใกล้ชิด หรือต้องมีการเปิด-ปิดผ้าม่านบ่อยครั้ง รวมถึงการทำฉนวนหุ้มแบบถอดได้

ผ้าใยแก้วเคลือบอื่นๆ (Other Coated Fiberglass Fabrics):

นอกจากซิลิโคนแล้ว ผ้าใยแก้วบางชนิดอาจเคลือบด้วยสารอื่นๆ เช่น PU (Polyurethane), Acrylic หรือ Vermiculite ซึ่งสารเคลือบเหล่านี้ก็ช่วยลดการฟุ้งกระจายของเส้นใยได้เช่นกัน โดยให้คุณสมบัติเสริมที่แตกต่างกันไปตามชนิดสารเคลือบ


ผ้าซิลิก้า (Silica Fabric) ชนิดพิเศษ:

ผ้าซิลิก้าบางชนิดที่ทอแน่นเป็นพิเศษ หรือมีกระบวนการผลิตที่ทำให้เส้นใยยึดเกาะกันได้ดี ก็สามารถลดการฟุ้งกระจายของเส้นใยได้ดีกว่าผ้าใยแก้วที่ไม่มีการเคลือบ อย่างไรก็ตาม ผ้าซิลิก้าส่วนใหญ่จะถูกเลือกใช้เพราะคุณสมบัติการทนความร้อนที่สูงมากเป็นหลัก


โครงสร้างการทอที่แน่นหนา (Tight Weave Structure):

แม้จะไม่มีการเคลือบ แต่ผ้ากันไฟที่ถูกทอด้วยโครงสร้างที่แน่นหนาเป็นพิเศษ ก็สามารถช่วยลดการหลุดร่วงของเส้นใยได้ในระดับหนึ่ง

ความสำคัญของการป้องกันการฟุ้งกระจายของเส้นใย:
สุขภาพและความปลอดภัยของผู้ปฏิบัติงาน: ลดความเสี่ยงของการระคายเคืองและการเจ็บป่วยจากเส้นใย

ความสะดวกสบายในการทำงาน: ทำให้พนักงานสามารถทำงานในบริเวณใกล้เคียงได้อย่างสบายใจมากขึ้น

ความสะอาดของสภาพแวดล้อม: ลดการปนเปื้อนของเส้นใยในอากาศและบนพื้นผิว

ประสิทธิภาพของผ้าในระยะยาว: การที่เส้นใยไม่หลุดร่วงง่าย ช่วยรักษาโครงสร้างและประสิทธิภาพของผ้าให้คงทนยาวนานขึ้น

เมื่อเลือกใช้ผ้ากันไฟในโรงงาน โดยเฉพาะในพื้นที่ที่มีการสัมผัสโดยตรงหรือมีการใช้งานบ่อยครั้ง การพิจารณาคุณสมบัติ "ป้องกันการฟุ้งกระจายของเส้นใย" จึงเป็นสิ่งสำคัญที่ไม่ควรมองข้าม เพื่อสุขอนามัยที่ดีและความปลอดภัยของบุคลากรครับ

“สร้างเงินแสนจากครัวที่บ้าน” สไตล์ครูแมกซ์

จุดเริ่มต้นเพียงแค่ไม่มีใจรักการเป็นลูกน้อง และไม่ชอบการทำงานในองค์กร บวกกับมีความตั้งใจที่ว่า อยากฝึกทักษะการทำอาหารไว้ทำให้คุณพ่อคุณแม่ทานตอนท่านแก่
พร้อมกับคำพูดของคุณแม่ที่ชอบบอกว่า “การขายของมันได้จับเงินทุกวัน” นั่นคือจุดตัดสินใจ

ครูแมกซ์
จุดเริ่มต้นง่ายๆก็เริ่มจากการเรียนรู้จากคุณแม่ของครูแมกซ์เอง ท่านเป็นคนทำอาหารไทยอร่อย และเคยเปิดร้านอาหารมาก่อนตอนครูแมกซ์เด็กๆ
โดยใช้การถาม สังเกตอย่างละเอียด และฝึกชิมรสชาติของอาหารที่แท้จริง (เพราะคุณแม่ไม่เคยชั่งตวงวัดแม่บอกชิมให้เป็นไม่ต้องมาถามสูตร555)
ร่วมกับการเรียนรู้ผ่านสื่อออนไลน์ เช่น ยูทูป ดูทุกวันตลอดระยะเวลา 8-10ปี พร้อมกับการซื้อวัตถุดิบมาลงมือทำจริง ชิมจริง ทำให้คคุณแม่ทานจริง

ครูแมกซ์
จนถึงจุดที่มั่นใจแล้วว่า…จะทำอาหารเพื่อสร้างรายได้เริ่มง่ายๆจากครัวที่บ้าน
จากประสบการณ์ตลอดระยะเวลา15ปี ที่ครูแมกซ์มีรายได้จากอาหาร ไม่ว่าจะเป็นการยืนขายสลัดริมถนนหน้าตึกชาญอิสะ2 เปิดรับออเดอร์ลุกค้าในหมู่บ้าน การพรีออเดอร์ผ่านทางโซเชียลมีเดีย หรือแม้กระทั่งการออกบูทตามห้างดังต่างๆ

ทั้งหมดนี้ผ่านการทำจริง ได้ผลลัพธ์จริงมาทั้งหมดแล้วด้วยตัวครูแมกซ์เองคนเดียว (แบบไม่เลือกการมีลูกน้อง)

จึงมั่นใจมากว่าจากประสบการณ์ทั้งหมดที่ครูแมกซ์สั่งสมมาตลอดจนถึงวันนี้

ไข่เจียว
ครูแมกซ์ได้พิสูจน์แล้วว่า…การสร้างเงินแสนจากครัวที่บ้าน “มันทำได้จริง”
ครูแมกซ์ก็พร้อมที่จะถ่ายทอดทุกสูตรลัด แบไต๋ทุกเคล็ดลับให้คุณแบบหมดเปลือก!!  !!ความตั้งใจนั้นมันก็ได้เกิด”ผลลัพธ์”กับลูกศิษย์ครูแมกซ์เรียบร้อยแล้ว

📌น้องมิ้นท์ นักเรียนคอร์สไพรเวทจับมือทำรอบสด
ลาออกจากงานประจำเพื่อมาเปิดร้านขายอาหาร หลังจากเรียนกับครูแมกซ์ไปเพียงแค่3วัน น้องได้จับเงินบาทแรกจากอาหารทันที!!
โดยเปิดรับพรีออเดอร์จากอาพาร์ทเมนต์ (โดยมีครูแมกซ์เป็นที่ปรึกษาตลอด1เดือนเต็ม) เริ่มจากเมนูง่ายๆที่ครูแมกซ์เลือกให้เป็นเมนูประจำร้าน คือ “เมนูไข่ฟูหมูฉ่ำนัว”

‼️ล่าสุดเพียงแค่ 2เดือน ยอดขายเดือนกุมภาพันธ์ 68
สรุปได้ยอดขาย 60,000 บาท (ทำด้วยตัวคนเดียว)

📌น้องเติ๊ด นักเรียนคอร์สออนไลน์
เป็นพนักงานประจำหัวหน้าแผนกHR อยากหาอาชีพเสริมเพื่อวางแผนลาออกจากงานประจำ หลังจากเรียนคอร์สครูแมกซ์ภายใน 7 วัน น้องได้จับเงินบาทแรกจากอาหารทันที!!
โดยเปิดรับออเดอร์ที่คอนโด เริ่มจากเมนูง่ายๆที่เรียนจากคอร์สสูตรกะเพรา กับ คอร์ส10เมนูไข่ทำง่ายรายได้ปัง เมนูประจำร้าน คือ “เมนูข้าวไข่เจียว ไข่ข้น”
‼️ล่าสุดเพียงแค่ 2เดือน ยอดขายได้มากกว่าเงินเดือนประจำเป็นที่เรียนร้อยแล้ว พร้อมกับยื่นใบลาออก (แต่นายยังไม่อนุมัติ)


สนใจติดต่อสอบถามข้อมูล
ไลน์ ID  :  @krumax
Page FB : https://web.facebook.com/profile.php?id=61569480015186
เว็บไซด์ : https://krumax.net/krumaxcourse/
เบอร์โทร : 081-413-4479

ระวัง “แผลกดทับ” ในผู้ป่วยที่ต้องให้อาหารสายยาง !

การเกิดแผลกดทับในผู้ป่วยที่ต้องให้อาหารทางสายยาง เป็นเรื่องปกติ ยิ่งถ้าเป็นผู้ป่วยที่นอนติดเตียงและไม่รู้สึกตัว การเกิดแผลกดทับยิ่งพบได้บ่อยมาก สำหรับการเกิดแผลกดทับ คือ การได้รับบาดเจ็บที่ผิวหนังหรือเนื้อเยื่ออันเกิดจากแรงกดทับที่ผิวหนังเป็นเวลานาน ยกตัวอย่างเช่นผู้ป่วยที่ไม่รู้สึกตัว นอนติดเตียงเป็นเวลานาน หรือผู้ป่วยที่ต้องให้อาหารทางสายยาง เช่น เป็นอัมพฤกษ์ อัมพาต โดยแผลกดทับมักเกิดขึ้นบริเวณผิวหนังที่หุ้มกระดูก เช่น ส้นเท้า ข้อเท้า สะโพก หรือกระดูกก้นกบ ผู้ที่ประสบปัญหาสุขภาพอันส่งผลต่อการเคลื่อนไหวหรือการปรับเปลี่ยนอิริยาบถ ทำให้ต้องนอนอยู่บนเตียงหรือนั่งรถเข็นตลอดเวลาเสี่ยงเกิดแผลกดทับได้ รวมไปถึงผู้สูงอายุด้วย

เนื่องจากผู้สูงอายุมักมีปัญหาเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวร่างกายและผิวหนังที่เสื่อมลงตามอายุ แผลกดทับเป็นปัญหาสุขภาพที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ส่วนใหญ่แล้วรักษาให้หายได้ แต่ผู้ป่วยบางรายอาจรักษาให้หายขาดไม่ได้ อย่างไรก็ตาม ผู้ที่เสี่ยงเกิดแผลกดทับควรดูแลรักษาตนเองด้วยวิธีต่าง ๆ เพื่อป้องกันการเกิดภาวะดังกล่าว ในกรณีที่เป็นผู้ป่วยที่ไม่รู้สึกตัว หรือผู้ป่วยที่ต้องให้อาหารทางสายยาง ผู้ดูแลจะต้องหมั่นเปลี่ยนอิริยาบถให้กับผู้ป่วย หลีกเลี่ยงให้ผู้ป่วยนอนนิ่งเป็นเวลานานๆ

การเกิดแผลกดทับนั้น อาจจะส่งผลให้เกิดการติดเชื้อได้เช่นกัน เพราะฉะนั้นผู้ดูแลจะต้องคอยสังเกตอาการผู้ป่วยอย่างใกล้ชิด หากสังเกตว่ามีอาการผิดปกติที่ผู้ป่วยจะเกิดแผลกดทับ ควรขยับร่างกายปรับเปลี่ยนท่าทาง เพื่อบรรเทาแรงกดทับตรงบริเวณดังกล่าว และควรปรึกษาแพทย์ทันที หากอาการไม่ดีขึ้นหรือเกิดอาการติดเชื้อ เช่น ไข้ขึ้น มีของเหลวซึมมาจากแผล มีกลิ่นผิดปกติที่แผล หรือรอยแดงมากขึ้น อาการอุ่น ๆ และอาการบวมของแผลเพิ่มขึ้น ควรพบแพทย์เพื่อรับการรักษาทันที แผลกดทับในกลุ่มผู้ป่วยที่ต้องให้อาหารทางสายยาง ก็สามารถเกิดขึ้นได้

ยิ่งถ้าเป็นผู้ป่วยที่นอนติดเตียง หรือผู้ป่วยที่ไม่รู้สึกตัว ไม่สามารถขยับร่างกายได้ ก็จะพบได้บ่อย ผู้ป่วยที่ต้องให้อาหารทางสายยางโดยผ่านทางหน้าท้อง ซึ่งเป็นผู้ป่วยในกลุ่มที่ขยับร่างกายได้ไม่มาก เนื่องจากมีสายยางให้อาหารอยู่บริเวณหน้าท้อง หากเคลื่อนไหวมาก อาจจะส่งผลให้สายยางให้อาหารเกิดการหลุดได้ แต่ถ้าหากผู้ป่วยสามารถรู้สึกตัวได้ดี ผู้ดูแลควรจะช่วยเปลี่ยนท่านั่งท่านอนให้ผู้ป่วยเป็นประจำ เพื่อความปลอดภัยของผู้ป่วย และป้องกันการเกิดภาวะแทรกซ้อนต่างๆ รวมไปถึงระบบการขับถ่ายและปัสสาวะ ผู้ป่วยที่ประสบภาวะกลั้นปัสสาวะหรืออุจจาระไม่ได้จะมีผิวหนังบางส่วนที่อับชื้น ซึ่งทำให้ติดเชื้อได้ง่ายส่งผลให้ผิวหนังที่อับชื้นทำให้เกิดแผลกดทับตามมาด้วย

นอกจากนี้แผลกดทับยังมีสาเหตุที่ทำให้เกิดขึ้นได้อีกหลายอย่าง ถ้าทางในเรื่องของการโภชนาการแล้ว การที่ผู้ป่วยได้รับสารอาหารที่ไม่เพียงพอต่อความต้องการของร่างกาย หรืออาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการที่ไม่ดี ก็สามารถทำให้เกิดแผลกดทับได้เช่นกัน ทั้งนี้โภชนาการไม่ดีเป็นสาเหตุที่ทำให้ได้รับสารอาหารไม่ครบถ้วนและเพียงพอต่อความต้องการร่างกายอาจเกิดจากภาวะขาดน้ำ ภาวะที่ร่างกายได้รับน้ำไม่เพียงพอ การกลืนลำบาก ปัญหาเกี่ยวกับการกลืนอาหารที่ทำให้กลืนอาหารได้ยาก ปัญหาสุขภาพบางอย่าง ผู้ที่ป่วยเป็นโรคบางอย่างอาจเสี่ยงเกิดแผลกดทับได้ง่าย โดยปัญหาสุขภาพที่เอื้อให้เกิดแผลกดทับนั้นประกอบด้วย เช่นเบาหวานชนิดที่ 1 และชนิดที่ 2 ผู้ป่วยเบาหวานที่มีระดับน้ำตาลในเลือดสูงขึ้นอาจส่งผลต่อระบบไหลเวียนโลหิตในร่างกายด้วย ทำให้เกิดเส้นเลือดแดงส่วนปลายอุดตัน ผู้ป่วยโรคนี้ประสบภาวะเลือดไปเลี้ยงที่ขาไม่ได้

เนื่องจากเกิดการอุดตันของไขมันที่หลอดเลือดแดงหัวใจวาย ผู้ที่ประสบภาวะหัวใจวายเกิดจากการที่ร่างกายสูบฉีดเลือดไปเลี้ยงอวัยวะส่วนต่าง ๆ ได้ไม่เพียงพอ ไตวาย ผู้ป่วยไตวายจะสูญเสียสมรรถภาพการทำงานของไต ส่งผลให้เกิดสารพิษในเลือด ซึ่งก่อให้เกิดการทำลายเนื้อเยื่อ ส่งผลให้เกิดแผลกดทับได้เช่นกัน อย่างไรก็ตาม ผู้ดูแลผู้ป่วยที่ต้องให้อาหารทางสายยาง หรือผู้ป่วยที่ติดเตียง ต้องคอยสังเกตอาการของผู้ป่วยอย่างใกล้ชิด เพื่อป้องกันการเกิดแผลกดทับ หรือการเกิดภาวะแทรกซ้อนต่างๆในผู้ป่วยด้วย

ตรวจอาการเบื้องต้นด้วยตนเอง: โรคพิษสุนัขบ้า (Rabies)

โรคพิษสุนัขบ้า (โรคกลัวน้ำ) เป็นโรคติดเชื้อร้ายแรงที่ยังไม่มีทางเยียวยารักษา แต่สามารถป้องกันได้ด้วยการฉีดวัคซีนทั้งก่อนและหลังการสัมผัสโรค

ผู้ป่วยทุกรายที่มีอาการแสดงมักจะเสียชีวิตภายในเวลาเพียงไม่กี่วัน ในปีหนึ่ง ๆ มีผู้ที่เสียชีวิตจากโรคนี้อยู่พอสมควร (ในระยะหลัง ๆ นี้มีรายงานผู้ป่วยที่เสียชีวิตจากโรคนี้ลดลง เหลือปีละไม่เกิน 10-20 ราย) ผู้ป่วยมักมีประวัติถูกสุนัขบ้ากัดแล้วไม่ได้รับการฉีดวัคซีนป้องกันเพราะความรู้เท่าไม่ถึงการณ์

นอกจากนี้ยังพบว่า ในปีหนึ่ง ๆ มีคนที่ถูกสุนัขบ้าหรือสัตว์อื่นที่สงสัยมีเชื้อสุนัขบ้ากัดหรือข่วน ที่ต้องได้รับการฉีดวัคซีนป้องกันโรคนี้เป็นจำนวนมาก ทำให้เสียค่าใช้จ่ายในเรื่องวัคซีนจำนวนมหาศาล และนำความหวาดผวาหรือความวิตกกังวลมาสู่ครอบครัวของคนที่ถูกกัดมากมาย

สาเหตุ

เกิดจากการติดเชื้อไวรัสพิษสุนัขบ้า (rabies virus ซึ่งเป็น lyssavirus type 1 ในตระกูล Rhabdoviridae) ที่อยู่ในน้ำลายของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม สัตว์ที่แพร่เชื้อในบ้านเราที่พบบ่อยสุดคือสุนัข* รองลงมาคือแมว ส่วนน้อยที่อาจติดเชื้อจากสัตว์อื่น ๆ เช่น ค้างคาว สัตว์ป่าต่าง ๆ ปศุสัตว์ (เช่น วัว ควาย แพะ แกะ หมู ม้า ลา อูฐ) สัตว์แทะ (เช่น กระรอก หนู)

เชื้อจะเข้าสู่ร่างกายทางบาดแผลบนผิวหนัง โดยการถูกสัตว์กัด ข่วน หรือเลีย สำหรับการเลีย จะต้องเลียถูกเยื่อเมือก (เช่น เยื่อบุตา ปาก จมูก) หรือผิวหนังที่มีแผล รอยถลอก หรือรอยข่วน เชื้อจึงจะเข้าได้ แต่ถ้าผิวหนังเป็นปกติดี เชื้อจะผ่านเข้าไปไม่ได้

เชื้อจะแบ่งตัวเพิ่มจำนวน แล้วเดินทางขึ้นไปตามเส้นประสาทส่วนปลายเข้าสู่ไขสันหลังและสมอง หลังจากนั้นจะแพร่กระจายลงมาตามระบบประสาทส่วนปลายไปยังอวัยวะต่าง ๆ รวมทั้งต่อมน้ำลาย บางครั้งเชื้ออาจเดินทางเข้าสมองโดยไม่ต้องรอให้มีการแบ่งตัวเพิ่มจำนวน (ทำให้มีระยะฟักตัวของโรคสั้นกว่า 7 วัน) บางครั้งเชื้ออาจเข้าไปอาศัยอยู่ในเซลล์อื่น เช่น มาโครฟาจ (macrophage) เป็นเวลานานก่อนจะออกมาสู่เซลล์ประสาท (ทำให้มีระยะฟักตัวของโรคยาว)

ระยะฟักตัว (ระยะที่ผู้ป่วยติดเชื้อจนกระทั่งมีอาการเกิดขึ้น) ตั้งแต่ 1 สัปดาห์ถึง 1 ปี ส่วนใหญ่จะแสดงอาการประมาณ 2-8 สัปดาห์หลังติดเชื้อ ส่วนน้อย (ประมาณร้อยละ 1-3 ของผู้ป่วย) อาจมีระยะฟักตัวนานเกิน 6 เดือนขึ้นไป พบว่าบางรายอาจสั้นกว่า 1 สัปดาห์ หรือยาวนานกว่า 1 ปี (เคยมีรายงานว่ามีผู้ป่วยที่มีอาการเกิดขึ้นหลังติดเชื้อนานถึง 6-7 ปี) ระยะฟักตัวจะสั้นหรือยาวขึ้นกับความรุนแรงของบาดแผล ตำแหน่งของบาดแผล (อยู่ไกลหรือใกล้สมอง มีปริมาณปลายประสาทมากหรือน้อย) และปริมาณเชื้อไวรัสพิษสุนัขบ้าที่เข้าสู่ร่างกาย

*ในบ้านเราสุนัขเป็นแหล่งแพร่เชื้อที่พบบ่อยที่สุด

สุนัขที่เป็นโรคพิษสุนัขบ้า ส่วนใหญ่มักแสดงอาการแบบดุร้าย โดยระยะแรกเริ่มจะมีลักษณะผิดไปจากที่เคย เช่น สุนัขที่เคยคลุกคลีกับเจ้าของจะแยกตัวและมีอารมณ์หงุดหงิด สุนัขที่ไม่เคยคลุกคลีกับเจ้าของกลับคอยเคล้าเคลียเจ้าของ 2-3 วันต่อมาจะเข้าสู่ระยะตื่นเต้น โดยหมกตัวตามมุมมืด ตอบสนองไวต่อเสียงและสิ่งกระตุ้นต่าง ๆ ต่อมามีอาการกระวนกระวาย อาจแสดงอาการงับแมลงหรือวัตถุ (เช่น ก้อนหิน ดิน เศษไม้) ที่ขวางหน้า แล้วเริ่มออกวิ่งพล่าน ดุร้าย กัดคนและทุกสิ่งที่ขวางหน้า มีอาการเสียงเห่าหอนผิดปกติ ลิ้นห้อย น้ำลายไหลยืด ต่อมามีอาการขาอ่อนเปลี้ยลง ลำตัวแข็งทื่อ สุนัขจะแสดงอาการในระยะตื่นเต้นนี้ประมาณ 1-7 วัน ช่วงสุดท้ายอาจมีอาการชักแล้วตาย หรือเข้าสู่อาการระยะสุดท้ายคือ ระยะอัมพาต โดยเกิดอาการอัมพาตทั้งตัว สุนัขจะล้มลงแล้วลุกขึ้นไม่ได้ และมักจะตายภายใน 2-3 วัน

สุนัขบางตัวอาจแสดงอาการแบบซึม คือ มีไข้ นอนซม ซึม ไม่กินอาหารและน้ำ ชอบอยู่ในที่มืด ๆ ที่ถูกบังคับจะกัดหรืองับ อาจแสดงอาการคล้ายมีก้างหรือกระดูกติดคอ เช่น ไอ ใช้ขาตะกุยคอ ต่อมาสุนัขจะเดินโงนเงนเปะปะ เป็นอัมพาตทั้งตัว มักตายภายใน 10 วัน (ส่วนใหญ่ 4-6 วัน) โดยไม่แสดงอาการกลัวน้ำแบบที่พบในคน

อาการ

ระยะอาการนำของโรค ผู้ป่วยจะมีไข้ต่ำ ๆ (38-38.5 องศาเซลเซียส) ปวดศีรษะ อ่อนเพลีย เบื่ออาหาร เจ็บคอ คลื่นไส้ อาเจียน ท้องเดิน อาจมีอาการกระสับกระส่าย ลุกลี้ลุกลน วิตกกังวล มีความรู้สึกกลัว นอนไม่หลับ อารมณ์เปลี่ยนแปลงง่าย

ที่สำคัญซึ่งถือเป็นอาการที่ใช้ในการวินิจฉัยโรคนี้ คือ บริเวณบาดแผลที่ถูกกัดอาจมีอาการปวดเสียว คัน ชา หรือปวดแสบปวดร้อน โดยเริ่มที่บริเวณบาดแผล แล้วลามไปทั่วทั้งแขนหรือขา

ระยะปรากฏอาการทางระบบประสาท มักเกิดภายหลังอาการนำดังกล่าว 2-10 วัน ซึ่งแบ่งเป็น 3 แบบ ได้แก่

1. แบบคลุ้มคลั่ง ซึ่งพบได้บ่อยสุด (ประมาณร้อยละ 60-70 ของผู้ป่วย) ในระยะแรก ๆ อาจมีเพียงอาการไข้ กระวนกระวาย สับสน ซึ่งจะเกิดบ่อยเมื่อถูกกระตุ้นด้วยสิ่งเร้า เช่น แสง เสียง เป็นต้น ต่อมาจะมีการแกว่งของระดับความรู้สึกตัว (เดี๋ยวดี เดี๋ยวไม่ดีสลับกัน) ขณะรู้สึกตัวดี ผู้ป่วยจะพูดคุยตอบโต้ได้เป็นปกติ แต่ขณะความรู้สึกตัวไม่ดี ผู้ป่วยจะมีอาการกระวนกระวาย ผุดลุกผุดนั่ง เดินเพ่นพ่าน เอะอะอาละวาด

ต่อมาจะมีอาการกลัวลม (เพียงแต่เป่าลมเข้าที่หน้าหรือคอจะมีอาการผวา) กลัวน้ำ (เวลาดื่มน้ำจะปวดเกร็งกล้ามเนื้อคอหอยทำให้กลืนไม่ได้ ไม่กล้าดื่มน้ำทั้ง ๆ ที่กระหาย หรือแม้แต่จะกล่าวถึงน้ำก็กลัว) ซึ่งพบได้เกือบทุกราย แต่ไม่จำเป็นต้องพบร่วมกันทั้ง 2 อาการ และอาการเหล่านี้จะหายไปเมื่อผู้ป่วยเริ่มเข้าสู่ระยะไม่รู้สึกตัว

นอกจากนี้ ยังพบอาการถอนหายใจเป็นพัก ๆ (มักพบในระยะหลังของโรค) และอาการผิดปกติของระบบประสาทอัตโนมัติ เช่น น้ำตาไหล น้ำลายไหล เหงื่อออกมาก ขนลุก ในผู้ชายอาจมีการแข็งตัวขององคชาตและหลั่งน้ำอสุจิบ่อย ซึ่งเกิดขึ้นเองโดยไม่ตั้งใจ

ในที่สุดผู้ป่วยจะซึม หมดสติ หยุดหายใจ และเสียชีวิตภายใน 7 วัน (เฉลี่ย 5 วัน) หลังจากเริ่มแสดงอาการ

2. แบบอัมพาต (นิ่งเงียบ) ซึ่งพบได้บ่อยรองลงมา (ประมาณร้อยละ 30) มักมีอาการไข้ ร่วมกับกล้ามเนื้อแขนขาและทั่วร่างกายอ่อนแรง กลั้นปัสสาวะไม่ได้ พบอาการกลัวลมและกลัวน้ำประมาณร้อยละ 50 ผู้ป่วยกลุ่มนี้มักเสียชีวิตช้ากว่าแบบที่ 1 คือเฉลี่ย 13 วัน

3. แบบแสดงอาการไม่ตรงต้นแบบ (non-classic) ซึ่งพบได้ในผู้ป่วยบางราย โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ป่วยที่ถูกค้างคาวกัด ในระยะแรกผู้ป่วยอาจมีอาการปวดประสาทหรือกล้ามเนื้ออ่อนแรง ต่อมาจะมีอาการแขนขาซีกหนึ่งเป็นอัมพาตหรือชา มีอาการชักและการเคลื่อนไหวผิดปกติ มักไม่พบอาการกลัวลม กลัวน้ำและอาการผิดปกติของระบบประสาทอัตโนมัติดังแบบที่ 1

ระยะไม่รู้สึกตัว ผู้ป่วยทุกรายเมื่อเข้าสู่ระยะสุดท้ายจะมีอาการหมดสติและเสียชีวิต (จากระบบหายใจและระบบไหลเวียนเลือดล้มเหลว รวมทั้งหัวใจเต้นผิดจังหวะ) ภายใน 1-3 วันหลังมีอาการไม่รู้สึกตัว ถ้าผู้ป่วยมาโรงพยาบาลในระยะนี้อาจทำให้วินิจฉัยโรคได้ยาก อาจเข้าใจผิดว่าเกิดจากโรคสมองอักเสบจากสาเหตุอื่น

ภาวะแทรกซ้อน

โรคพิษสุนัขบ้าเป็นโรคอันตรายร้ายแรง ทำให้ผู้ป่วยเสียชีวิตทุกราย

การวินิจฉัย

แพทย์จะวินิจฉัยเบื้องต้นจากอาการ ประวัติการเจ็บป่วย และการตรวจร่างกาย ซึ่งมักตรวจพบว่ามีไข้ สับสน กระวนกระวาย เอะอะอาละวาด

ที่สำคัญคือ อาการกลัวลมและกลัวน้ำ

บางรายอาจมีอาการแขนขาอ่อนแรง อัมพาตครึ่งซีก ชัก หรือหมดสติ

แพทย์จะทำการวินิจฉัยให้แน่ชัดโดยการเจาะหลัง การตรวจหาเชื้อพิษสุนัขบ้า และการตรวจหาระดับสารภูมิต้านทานโรคด้วยวิธีต่าง ๆ การถ่ายภาพสมองด้วยคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า (MRI) เป็นต้น

การรักษาโดยแพทย์

1. สำหรับผู้ป่วยที่มีอาการที่สงสัยว่าเป็นโรคพิษสุนัขบ้า แพทย์จะรับตัวไว้ในโรงพยาบาล ทำการตรวจวินิจฉัยและให้การรักษาตามอาการ (เช่น ยานอนหลับ ยาแก้ชัก) ให้การรักษาแบบประคับประคอง (เช่น ใช้เครื่องช่วยหายใจในรายที่หยุดหายใจ ให้น้ำเกลือและปรับดุลอิเล็กโทรไลต์) และติดตามดูอาการอย่างใกล้ชิด

ผลการรักษา ผู้ป่วยจะมีอาการทรุดลงจนเสียชีวิตภายในเวลาไม่กี่วัน

2. การรักษาผู้ที่สัมผัสโรคพิษสุนัขบ้า

เมื่อพบผู้ป่วยที่ถูกสัตว์ที่เป็นหรือสงสัยว่าเป็นโรคพิษสุนัขบ้ากัด ข่วน หรือเลีย ควรให้การดูแลรักษา ดังนี้

2.1. ให้การรักษาบาดแผล ถ้าผู้ป่วยยังไม่ได้ฟอกล้างบาดแผล หรือไม่มั่นใจว่าได้รับการปฐมพยาบาลมาอย่างดีแล้ว ให้ทำการฟอกล้างบาดแผลด้วยน้ำสะอาดกับสบู่หลาย ๆ ครั้งนานอย่างน้อย 15 นาที ล้างทุกแผล และล้างให้ลึกถึงก้นแผล เช็ดแผลให้แห้ง แล้วใส่ยาฆ่าเชื้อ (เช่น โพวิโดนไอโอดีน) ปิดแผลด้วยผ้าก๊อซ ไม่ควรเย็บแผล เพราะอาจทำให้เกิดการติดเชื้ออักเสบเป็นหนองได้ (ถ้าจำเป็นต้องเย็บแผล ควรทำแผลให้ดีสักระยะหนึ่งก่อน ค่อยเย็บปิดในภายหลัง) ให้ยาปฏิชีวนะ (เช่น อะม็อกซีซิลลิน, โคอะม็อกซิคลาฟ) และพิจารณาฉีดยาป้องกันบาดทะยักตามข้อบ่งชี้ทางการแพทย์ (ดู "บาดทะยัก" เพิ่มเติม)

2.2. พิจารณาความเสี่ยงต่อการติดเชื้อโรคพิษสุนัขบ้าและให้ยาป้องกันโรคพิษสุนัขบ้า ดังนี้

    ความเสี่ยงระดับที่ 1 การสัมผัสที่ไม่ติดโรค คือสัมผัสถูกสัตว์ โดยที่ผิวหนังของผู้สัมผัสเป็นปกติ ไม่มีบาดแผล ไม่ต้องฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้า
    ความเสี่ยงระดับที่ 2 การสัมผัสที่มีโอกาสติดโรค คือสัตว์งับเป็นรอยช้ำ ข่วนเป็นรอยถลอก หรือสัตว์เลียผิวหนังตรงบริเวณที่มีบาดแผล แพทย์จะฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้า*
    ความเสี่ยงระดับที่ 3 การสัมผัสที่มีโอกาสติดโรคสูง คือสัตว์กัดหรือข่วนเป็นแผลมีเลือดออกชัดเจน เยื่อบุ (ตา ปาก หรือจมูก) ถูกปนเปื้อนด้วยน้ำลายของสัตว์ที่เป็นโรค (เช่น ถูกสัตว์เลียปาก) หรือการถูกค้างคาวกัดหรือข่วน แพทย์จะฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้า และอิมมูโนโกลบูลิน**

2.3. สำหรับความเสี่ยงระดับที่ 2 หรือ 3 แพทย์มีแนวทางในการฉีดยา (วัคซีนหรือวัคซีนร่วมกับอิมมูโนโกลบูลิน) ป้องกัน ดังนี้

(1) ถ้าเป็นสัตว์ป่า ค้างคาว หนู สัตว์ที่หนีหาย หรือสัตว์ที่ตายและนำสมองไปตรวจพบเชื้อพิษสุนัขบ้า ให้ฉีดยาป้องกันแก่ผู้สัมผัสโรคตามระดับของความเสี่ยง

(2) ถ้าเป็นสุนัขหรือแมวที่มีอาการของโรคพิษสุนัขบ้า ให้ฉีดยาป้องกันแก่ผู้สัมผัสโรคตามระดับของความเสี่ยง และส่งหัวสัตว์ตรวจ

(3) ถ้าสุนัขหรือแมวเป็นปกติดี ควรซักประวัติต่อไปนี้  (1) การเลี้ยงสัตว์อยู่ในรั้วรอบขอบชิดและมีโอกาสสัมผัสโรคพิษสุนัขบ้าจากสัตว์อื่นน้อย  (2) สัตว์เลี้ยงได้รับวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าสม่ำเสมออย่างน้อย 2 ครั้ง และครั้งสุดท้ายไม่เกิน 1 ปี  (3) การกัดหรือข่วนเกิดจากมีเหตุโน้มนำ เช่น แหย่สัตว์ รังแกสัตว์ เหยียบถูกสัตว์ เข้าใกล้สัตว์ที่หวงอาหารหรือมีลูกอ่อน เป็นต้น   

ถ้าครบทั้ง 3 ข้อ ให้เฝ้าดูอาการของสัตว์ 10 วัน ถ้าครบ 10 วัน สัตว์ยังเป็นปกติดี ก็ไม่จำเป็นต้องฉีดยาป้องกัน แต่ถ้าสัตว์มีอาการผิดปกติ ให้ฉีดยาป้องกันแก่ผู้สัมผัสตามระดับของความเสี่ยง และส่งหัวสัตว์ตรวจ

ถ้าไม่ครบทั้ง 3 ข้อ ให้ฉีดยาป้องกันไปก่อนเลย และเฝ้าดูอาการของสัตว์ 10 วัน เมื่อครบ 10 วัน สัตว์ไม่ตายก็หยุดฉีดได้ (ในกรณีที่ผู้ป่วยได้รับวัคซีน 3 เข็ม คือ วันที่ 0, 3 และ 7 ถือได้ว่าผู้ป่วยได้รับวัคซีนป้องกันโรคล่วงหน้า) ถ้าสัตว์ตายหรือหายไปก่อนครบ 10 วัน ผู้ป่วยต้องได้รับยาวัคซีนจนครบ

*วัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้า (rabies vaccine) ปัจจุบันมีให้เลือกใช้อยู่หลายชนิด ได้แก่ PVRV (purified Vero cell rabies vaccine), CPRV (chromatographically purified Vero cell rabies vaccine), PCECV (purified chick embryo cell vaccine), PDEV (purified duck embryo vaccine) วัคซีนเหล่านี้มีวิธีและขนาดที่ใช้ที่หลากหลาย

วิธีที่ใช้กันทั่วไป คือการฉีดวัคซีนเข้ากล้ามเนื้อตรงต้นแขน จำนวน 5 ครั้ง ในวันที่ 0 (วันแรก), วันที่ 3 (ห่างจากวันแรก 3 วัน), วันที่ 7, 14 และ 30

สำหรับผู้ที่เคยฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้ามาก่อนจนครบชุดหรืออย่างน้อย 3 เข็ม แพทย์จะฉีดวัคซีนให้ผู้ป่วย 1 เข็มในวันแรก (สำหรับผู้ที่ฉีดวัคซีนเข็มสุดท้ายมาไม่เกิน 6 เดือน) หรือ 2 เข็มในวันแรก และวันที่ 3 (สำหรับผู้ที่ฉีดวัคซีนเข็มสุดท้ายมานานกว่า 6 เดือน) เพื่อกระตุ้นให้มีภูมิคุ้มกันเพิ่มขึ้นให้มากพอที่จะป้องกันโรคได้

** อิมมูโนโกลบูลิน (rabies immunoglobulin/RIG) เป็นสารภูมิต้านทานที่สามารถขจัดเชื้อพิษสุนัขบ้าโดยตรง ซึ่งมีอยู่ 2 ชนิด ได้แก่ HRIG (human rabies immunoglobulin) กับ ERIG (equine rabies immunoglobulin)

แพทย์จะฉีดสารนี้แก่ผู้สัมผัสที่มีโอกาสติดโรคสูง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การถูกกัดเป็นแผลที่บริเวณใบหน้า ศีรษะ คอ มือ หรือนิ้วมือ หรือถูกกัดหลายแผล แผลฉีกขาดมาก หรือแผลลึก ซึ่งมีความเสี่ยงต่อการเกิดโรคสูงและระยะฟักตัวสั้น ควรฉีดอิมมูโนโกลบูลินพร้อมกับการฉีดวัคซีนเข็มแรก ถ้าให้ตั้งแต่วันแรกไม่ได้ ควรจัดหามาฉีดให้โดยเร็วที่สุด ถ้าฉีดวัคซีนเข็มแรกไปแล้วเกิน 7 วัน ร่างกายเริ่มมีภูมิคุ้มกัน ก็จะไม่ฉีดอิมมูโนโกลบูลินแก่ผู้ป่วย

การดูแลตนเอง

1. เมื่อถูกสุนัข แมว สัตว์แทะ ปศุสัตว์ สัตว์ป่า หรือค้างคาวกัด ข่วน หรือเลีย ควรปฏิบัติดังนี้

    ทำการฟอกล้างบาดแผลด้วยน้ำสะอาด (เช่น น้ำก๊อก น้ำขวด น้ำสุก) กับสบู่ทันที ควรฟอกล้างหลาย ๆ ครั้ง นานอย่างน้อย 15 นาที แล้วใส่ยาฆ่าเชื้อ เช่น โพวิโดนไอโอดีน หรือแอลกอฮอล์ชนิด 70% ซึ่งจะช่วยลดปริมาณเชื้อพิษสุนัขบ้าที่บาดแผล
    ถ้ามีเลือดออกซิบ ๆ หรือออกไม่หยุด ควรใช้ผ้าก๊อซหรือผ้าสะอาดปิดแผล และใช้แรงกดปากแผลเพื่อห้ามเลือด
    รีบไปที่สถานพยาบาลใกล้บ้านโดยเร็ว เพื่อรับการรักษาที่เหมาะสมต่อไป และปรึกษาแพทย์ถึงความจำเป็นในการฉีดยาป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าและยาป้องกันบาดทะยัก
    ควรกักขังหรือเฝ้าดูอาการสัตว์ที่ก่อเหตุนาน 10 วัน ในกรณีที่สัตว์นั้นจับตัวหรือหาตัวได้ยาก เช่น สัตว์ป่า หนู ค้างคาว สุนัขหรือแมวจรจัดที่อาจหนีหายไป ถ้าเป็นไปได้ควรหาทางกำจัดแล้วนำซากสัตว์ส่งตรวจ ถ้าเป็นไปไม่ได้ก็ควรรีบแจ้งให้แพทย์ทราบเพื่อพิจารณาฉีดยาป้องกัน

2. หากสงสัยมีอาการผิดปกติ (เช่น มีไข้ร่วมกับอาการกลัวลม กลัวน้ำ คลุ้มคลั่ง เอะอะอาละวาด แขนขาอ่อนแรง) และมีประวัติถูกสุนัข แมว ค้างคาวหรือสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิดอื่น กัด ข่วน หรือเลียมาก่อน (อาจเกิดเหตุมานานเป็นสัปดาห์ เป็นเดือน หรือเป็นปี) ควรปรึกษาแพทย์โดยด่วน

เมื่อพบว่าเป็นโรคพิษสุนัขบ้า ควรดูแลรักษาและปฏิบัติตามคำแนะนำของแพทย์

การป้องกัน

1. ควรแนะนำให้ประชาชนนำสุนัขและแมวที่เลี้ยงไว้ทุกตัวไปฉีดวัคซีนป้องกันพิษสุนัขบ้า เมื่ออายุได้ 12 สัปดาห์ (ถ้าฉีดก่อน ควรฉีดซ้ำเมื่ออายุ 12 สัปดาห์) และ 24 สัปดาห์ และต่อไปฉีดกระตุ้นปีละครั้งอย่างต่อเนื่อง

2. ผู้ที่ทำงานที่เสี่ยงต่อโรคนี้ เช่น สัตวแพทย์ ผู้ที่ทำงานเกี่ยวข้องกับสัตว์ แพทย์และพยาบาลที่พบผู้ป่วยโรคพิษสุนัขบ้าบ่อย ๆ เจ้าหน้าที่ห้องปฏิบัติการที่ทำงานเกี่ยวกับโรคพิษสุนัขบ้า เด็กที่ชอบเล่นกับสุนัข เป็นต้น ควรฉีดวัคซีนป้องกันโรคล่วงหน้า เรียกว่า "การให้วัคซีนแบบก่อนการสัมผัสโรคพิษสุนัขบ้า (pre-exposure prophylaxis)"

โดยฉีดวัคซีน PVRV หรือ PCRV ในปริมาณ 0.5 มล. (หรือวัคซีน PCECV หรือ PDEV ในปริมาณ 1 มล.) เข้ากล้ามเนื้อต้นแขน หรือฉีดวัคซีน PVRV, PCRV หรือ PCECV ในปริมาณ 0.1 มล. เข้าในผิวหนัง 1 จุด บริเวณต้นแขน รวม 3 ครั้ง ในวันที่ 0, 7 และ 21 (หรือ 28)

3. ไม่นำสัตว์ป่ามาเลี้ยง และไม่ปล่อยสัตว์เลี้ยง (สุนัข แมว) ออกไปคลุกคลีกับสุนัขหรือแมวที่นอกบ้านเอง ทุกครั้งที่จะนำสุนัขออกนอกบ้านควรอยู่ในสายจูง

4. ไม่แหย่ หรือรังแกให้ถูกสัตว์ (เช่น สุนัข แมว) กัด รวมทั้งไม่ไปยุ่งเกี่ยวหรือเข้าใกล้สัตว์ที่ไม่รู้จักหรือไม่มีเจ้าของ

5. ถ้าถูกสัตว์กัด ควรปฏิบัติตามคำแนะนำในหัวข้อ "การดูแลตนเอง" ข้างต้น

ข้อแนะนำ

1. โรคนี้ถือว่าเมื่อมีอาการแสดงแล้ว มักจะเสียชีวิตทุกราย แม้ว่าเคยมีรายงานผู้ป่วยรอดชีวิต แต่ทั่วโลกก็มีเพียงไม่กี่ราย ซึ่งล้วนเป็นผู้ป่วยที่ได้รับการฉีดยาป้องกันหลังสัมผัสโรคทั้งสิ้น นอกจากนี้ยังพบว่าผู้ป่วยที่เกิดขึ้นในบ้านเรามักไม่ได้รับการฉีดยาป้องกันโดยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์เป็นส่วนใหญ่

2. เมื่อถูกสัตว์ที่เป็นหรือสงสัยว่าเป็นโรคพิษสุนัขบ้ากัด ข่วนหรือสัมผัสใกล้ชิด ควรทำการฟอกล้างด้วยน้ำสะอาดกับสบู่ทันที แล้วรีบไปที่สถานพยาบาลใกล้บ้านโดยเร็วเพื่อรับการดูแลรักษาที่ถูกต้อง ไม่ควรรักษาโดยวิธีพื้นบ้าน หรือปล่อยปละละเลย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อถูกลูกสุนัขหรือแมวกัด หรือข่วน ก็อย่าได้ประมาทว่าไม่เป็นไรเป็นอันขาด

3. บางครั้งพบว่าหลังถูกสัตว์กัดหรือข่วน ถึงแม้จะไม่ได้รับการรักษาอย่างถูกต้องก็ไม่เห็นเป็นอะไร อาจทำให้เกิดความประมาทได้ ความจริงแล้วผู้ที่ถูกสัตว์กัด หรือข่วน ไม่จำเป็นต้องเป็นโรคพิษสุนัขบ้าทุกราย ทั้งนี้อาจเป็นเพราะสัตว์ที่กัดไม่มีเชื้อพิษสุนัขบ้า หรืออาจได้รับเชื้อจำนวนน้อย หรือบาดแผลมีความรุนแรงน้อยจนไม่ทำให้เกิดโรคก็เป็นได้

4. แม้ว่าไม่มีข้อพิสูจน์ว่าโรคนี้ติดต่อจากคนสู่คน แต่ก็มีรายงานผู้ป่วยที่ติดโรคจากการปลูกถ่ายกระจกตาหรืออวัยวะ ดังนั้น เมื่อมีการสัมผัสโรคกับผู้ป่วย เช่น ถูกผู้ป่วยกัด เยื่อบุหรือบาดแผลสัมผัสถูกสิ่งคัดหลั่งของผู้ป่วย ก็ควรปรึกษาแพทย์เพื่อพิจารณาฉีดยาป้องกันแบบเดียวกับสัมผัสโรคจากสัตว์ที่เป็นโรคพิษสุนัขบ้า

5. ผู้สัมผัสโรคบางรายอาจไม่ได้ไปพบแพทย์ตั้งแต่แรกที่ถูกสัตว์กัด ข่วน หรือเลีย แต่ไปพบแพทย์หลังจากเกิดเหตุนานเป็นเดือน ๆ ขึ้นไป ด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม แพทย์ก็จะให้การรักษาแบบเดียวกับผู้ที่ไปพบแพทย์ตั้งแต่แรก และพิจารณาให้ยาป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าตามระดับของความเสี่ยง

สถานที่บริการตรวจหาเชื้อไวรัสโรคพิษสุนัขบ้า

กรุงเทพมหานคร

1. สถานเสาวภา สภากาชาดไทย บริการตลอด 24 ชั่วโมง
2. คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล

ภาคกลาง

1. สถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์สาธารณสุข กรมวิทยาศาสตร์การแพทย์ นนทบุรี
2. สำนักงานปศุสัตว์ พระนครศรีอยุธยา นครปฐม และชัยนาท

ภาคเหนือ

1. คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
2. ศูนย์วิทยาศาสตร์การแพทย์ เชียงราย
3. โรงพยาบาลลำปาง
4. ศูนย์วิจัยและชันสูตรโรคสัตว์ลำปาง
5. สำนักงานปศุสัตว์ เชียงใหม่ พิษณุโลก กำแพงเพชร และเพชรบูรณ์

ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

1. ศูนย์วิทยาศาสตร์การแพทย์ ขอนแก่นและนครราชสีมา
2. ศูนย์วิจัยและชันสูตรโรคสัตว์ ขอนแก่น
3. สำนักงานปศุสัตว์ นครราชสีมา อุดรธานี สกลนคร กาฬสินธุ์ ชัยภูมิ บุรีรัมย์ และศรีสะเกษ

ภาคใต้

1. ศูนย์วิทยาศาสตร์การแพทย์ สงขลา
2. ศูนย์วิจัยและชันสูตรโรคสัตว์ นครศรีธรรมราช
3. สำนักงานปศุสัตว์ สุราษฎร์ธานีและสงขลา

ภาคตะวันออก

1. ศูนย์วิทยาศาสตร์การแพทย์ 2 จังหวัดชลบุรี
2. โรงพยาบาลพระปกเกล้า จังหวัดจันทบุรี
3. สำนักงานปศุสัตว์ เขต 2 จังหวัดฉะเชิงเทรา

สูตรหมี่คลุกไก่ฉีก สร้างอาชีพเสริม มีรายได้เพิ่ม รสชาติอร่อย

หมี่คลุกไก่ฉีกเป็นเมนูที่ทำง่าย อร่อย และได้รับความนิยมอย่างมาก เหมาะสำหรับการทำขายสร้างรายได้เสริม ต่อไปนี้เป็นสูตรและเคล็ดลับในการทำหมี่คลุกไก่ฉีกให้อร่อยและขายดี:

ส่วนผสม:

เส้นหมี่ขาว 200 กรัม
อกไก่ต้มสุกฉีกเป็นเส้น 200 กรัม
กระเทียมเจียว 2 ช้อนโต๊ะ
ผักกาดหอม หรือผักสดตามชอบ
น้ำปรุงรส (สูตรด้านล่าง)
น้ำพริกกากหมู (ถ้ามี)
ส่วนผสมน้ำปรุงรส:

น้ำปลา 3 ช้อนโต๊ะ
น้ำตาลปี๊บ 1 ช้อนโต๊ะ
น้ำส้มสายชู 1 ช้อนโต๊ะ
น้ำต้มไก่ 3 ช้อนโต๊ะ
พริกไทยป่น (ตามชอบ)

วิธีทำ:

เตรียมเส้นหมี่:
แช่เส้นหมี่ในน้ำจนนิ่ม
นำไปลวกในน้ำเดือดจนสุก ตักขึ้นสะเด็ดน้ำ
คลุกเคล้าเส้นหมี่กับน้ำมันกระเทียมเจียว เพื่อไม่ให้เส้นติดกัน

ทำน้ำปรุงรส:
ผสมน้ำปลา น้ำตาลปี๊บ น้ำส้มสายชู น้ำต้มไก่ และพริกไทยป่น คนให้เข้ากัน

คลุกหมี่:
นำเส้นหมี่ที่ลวกไว้มาคลุกเคล้ากับน้ำปรุงรสให้เข้ากัน
ใส่ไก่ฉีกและผักสดลงไปคลุกเคล้าให้เข้ากัน
โรยหน้าด้วยกระเทียมเจียวและน้ำพริกกากหมู (ถ้ามี)

จัดเสิร์ฟ:
ตักใส่จาน พร้อมเสิร์ฟ

เคล็ดลับความอร่อย:

เส้นหมี่: เลือกใช้เส้นหมี่ขาวที่เหนียวนุ่ม
ไก่: ใช้อกไก่ต้มสุกฉีกเป็นเส้น จะทำให้ได้เนื้อไก่ที่นุ่มและไม่แห้ง
น้ำปรุงรส: ปรุงรสน้ำปรุงรสให้เข้มข้น เปรี้ยว เค็ม หวาน เผ็ด กลมกล่อม
ผัก: ใส่ผักสดตามชอบ เช่น ผักกาดหอม ถั่วงอก หรือแตงกวา
กระเทียมเจียว: เจียวกระเทียมให้เหลืองกรอบ จะช่วยเพิ่มความหอมให้กับหมี่คลุก
น้ำพริกกากหมู: เพิ่มน้ำพริกกากหมู จะช่วยเพิ่มรสชาติและความอร่อยให้กับหมี่คลุก

เคล็ดลับทำขาย:

เตรียมวัตถุดิบไว้ล่วงหน้า เช่น ต้มไก่ ฉีกไก่ และเจียวกระเทียม
จัดเตรียมภาชนะให้พร้อม เช่น กล่องโฟม หรือกล่องพลาสติก
กำหนดราคาขายที่เหมาะสมกับต้นทุนและกลุ่มลูกค้า
โปรโมทผ่านช่องทางออนไลน์ เช่น Facebook, Line, หรือ Instagram
รักษาความสะอาดของวัตถุดิบ อุปกรณ์ และสถานที่ทำอาหาร
เพิ่มตัวเลือก เช่น หมี่คลุกไก่ฉีกรสจัดจ้าน, หมี่คลุกไก่ฉีกใส่ไข่ต้ม

ช่องทางการขาย:

ตลาดนัด
ร้านอาหารตามสั่ง
เดลิเวอรี่
งานออกร้าน

ด้วยสูตรและเคล็ดลับเหล่านี้ คุณสามารถสร้างอาชีพเสริมด้วยหมี่คลุกไก่ฉีกได้อย่างแน่นอน

หยุดพฤติกรรมเสี่ยงเหล่านี้ด่วน! ถ้าไม่อยากถูกกวนด้วยโรคหัวใจ

โรคหัวใจ หรือโรคหลอดเลือดหัวใจตีบ มักเป็นโรคที่คนคิดกันว่าไกลตัว ต้องเป็นผู้สูงอายุเท่านั้นถึงจะเป็นกัน แต่ในปัจจุบันเราพบว่า ไม่ใช่เพียงแค่ผู้สูงอายุเท่านั้นที่เสี่ยงเป็นโรคนี้ เพราะพฤติกรรมการใช้ชีวิตของคนหนุ่มสาวในปัจจุบันบางส่วน ที่กินไม่ดี ปาร์ตี้หมูกระทะบ่อย กินน้ำชงหวาน ไม่ออกกำลังกาย พักผ่อนไม่เพียงพอ เครียดสะสม หรือแม้แต่การสูบบุหรี่หรือดื่มแอลกอฮอล์เป็นประจำ ก็มีส่วนทำให้เพิ่มความเสี่ยงต่อการเกิดโรคหลอดเลือดหัวใจตีบมากขึ้นได้

สาเหตุของโรคหัวใจ

สาเหตุของการเกิดโรคหัวใจ จะขึ้นอยู่กับชนิดของโรคหัวใจ แต่มักสัมพันธ์กับปัจจัยเสี่ยงต่างๆ ทั้งปัจจัยที่ควบคุมไม่ได้และปัจจัยที่ควบคุมได้ ดังนี้

 ปัจจัยที่ควบคุมไม่ได้

พันธุกรรม : หากบุคคลในครอบครัวมีประวัติเคยเป็นโรคหัวใจ เราก็จะมีความเสี่ยงเพิ่มขึ้น เพราะโรคนี้ถ่ายทอดทางพันธุกรรมได้

อายุที่เพิ่มขึ้น : อายุที่เพิ่มขึ้นเป็นปัจจัยหนึ่งของการเพิ่มความเสี่ยงการเป็นโรคหัวใจ เพราะโรคนี้มีความสัมพันธ์กับสภาพของหลอดเลือดที่เสื่อมลงตามวัย

เพศ : เพศก็เป็นอีกหนึ่งปัจจัยที่มีงานวิจัยออกมาสนับสนุนให้เห็นว่า โรคหัวใจเกิดในเพศชายมากกว่าเพศหญิง เนื่องจากเพศหญิงมีฮอร์โมนที่คอยควบคุมปริมาณไขมันในร่างกายให้อยู่ในระดับที่พอดีได้ดีกว่า แต่ทั้งนี้เพศหญิงก็ไม่ควรนิ่งนอนใจ เนื่องจากหากถึงวัยหมดประจำเดือนแล้วก็จะมีความเสี่ยงในการเป็นโรคหัวใจมากขึ้นได้

 ปัจจัยที่ควบคุมได้

รับประทานอาหารที่มีไขมันสูง : ไขมันในที่นี้รวมถึงไขมันทรานส์ หรืออาหารที่มีคอเลสเตอรอลสูงด้วย เช่น ขาหมู หมูสามชั้น เนื้อสัตว์ติดมัน หนังสัตว์ทอด แกงกะทิ  ชีส เค้ก หรือเบเกอรี หากกินมากๆ และบ่อยๆ อาจส่งผลให้เกิดภาวะไขมันในเลือดสูง ทำให้มีเลือดไปเลี้ยงหัวไม่เพียงพอ จึงเป็นสาเหตุของภาวะหัวใจขาดเลือด และนำไปสู่ภาวะหัวใจวายได้

มีน้ำหนักเกิน หรือมีภาวะอ้วน : ในผู้ที่มีน้ำหนักเกินหรือมีภาวะอ้วน มักมีความเสี่ยงต่อการทำงานของหัวใจบกพร่องเป็นอย่างมาก เนื่องจากในคนที่มีน้ำหนักตัวเกินมักมีไขมันในเลือดสูง โอกาสที่ไขมันจะไปเกาะในหลอดเลือดและทำให้การไหลเวียนเลือดติดขัดก็มีมากขึ้นตามไปด้วย เมื่อหัวใจขาดเลือดในระดับหนึ่งหัวใจก็จะทำงานไม่ไหว จึงเป็นเหตุให้เสียชีวิตอย่างกะทันหันได้

การสูบบุหรี่ : หลายคนอาจคิดว่าการสูบบุหรี่จะส่งผลต่อปอดเพียงอย่างเดียว แต่แท้จริงแล้วบุหรี่ก็เป็นสาเหตุสำคัญที่ส่งผลต่อสุขภาพหัวใจด้วย เนื่องจากควันบุหรี่มีสารพิษหลายชนิดที่เป็นอันตรายต่อหลอดเลือดหัวใจ เช่น นิโคติน และคาร์บอนมอนอกไซด์ เมื่อร่างกายได้รับสารเหล่านี้ในปริมาณมาก จะส่งผลให้หลอดเลือดหัวใจมีการหดตัวและตีบลงจนทำให้หัวใจทำงานหนักขึ้น และเป็นโรคหลอดเลือดหัวใจตีบได้

มีภาวะเครียดสะสม : ในผู้ที่มีความเครียดมากๆ หัวใจก็จะยิ่งทำงานหนักขึ้นตามไปด้วย โดยหัวใจจะเต้นเร็วและความดันโลหิตสูงขึ้นจนอาจเกิดภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะ หรืออาจกระตุ้นให้ผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงต่อการเป็นภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะอยู่แล้วให้เป็นหนักขึ้นได้

ไม่ออกกำลังกาย : หัวใจที่ไม่ค่อยได้ออกแรง หากมีภาวะที่ทำให้หัวใจต้องทำงานหนัก หรือหัวใจมีการสูบฉีดเลือดแรงๆ หัวใจก็จะทนต่อการทำงานหนักไม่ไหว และส่งผลให้เกิดภาวะหัวใจล้มเหลวได้

พักผ่อนไม่เพียงพอ : ในผู้ที่นอนน้อยกว่า 6 ชั่วโมงต่อวัน จะมีความเสี่ยงเป็นโรคหัวใจเพิ่มขึ้น เนื่องจากการพักผ่อนที่ไม่เพียงพอนั้นจะทำให้เกิดภาวะดื้ออินซูลิน และส่งผลให้ระดับน้ำตาลในเลือดสูง ซึ่งเป็นสาเหตุหนึ่งของการเกิดโรคหัวใจ

เมื่อรู้แบบนี้แล้ว การหมั่นดูแลสุขภาพของตัวเองตั้งแต่เนิ่นๆ จึงมีส่วนสำคัญอย่างมากในการป้องกันโรคและดูแลหัวใจของเราให้แข็งแรง ลดเสี่ยงโรคหัวใจและหลอดเลือดหัวใจตีบ ทั้งการเลือกรับประทานอาหารไขมันต่ำ การควบคุมน้ำหนัก การหมั่นออกกำลังกาย และการไม่สูบบุหรี่ รวมถึงการตรวจสุขภาพประจำปีและสุขภาพหัวใจอยู่เสมอจะเป็นตัวช่วยสำคัญในการป้องกันการเกิดปัญหาสุขภาพ และการเกิดโรคหัวใจในอนาคตได้ ซึ่งการตรวจสุขภาพหัวใจสามารถทำได้หลายวิธี ดังนี้

    ตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจ (EKG) เป็นการตรวจกระแสไฟฟ้าที่กล้ามเนื้อหัวใจผลิตออกมาขณะที่หัวใจบีบตัว โดยคลื่นไฟฟ้าหัวใจจะแสดงออกมาเป็นกราฟ และแพทย์จะทำการอ่านผล เพื่อวินิจฉัยสุขภาพหัวใจ
    ตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจขณะออกกำลังกาย (Exercise Stress Test: EST) เป็นวิธีการทดสอบสมรรถภาพของหัวใจขณะออกกำลังกาย เช่น การเดินบนลู่วิ่ง หรือการขี่จักรยานอยู่กับที่ เพื่อตรวจว่าขณะที่หัวใจต้องออกกำลังอย่างหนักนั้น คลื่นไฟฟ้าหัวใจมีความผิดปกติหรือไม่
    การตรวจหาปริมาณแคลเซียมในหลอดเลือดหัวใจ (CT Calcium Score) คือการตรวจวัดระดับแคลเซียมหรือหินปูนที่เกาะอยู่ที่ผนังหลอดเลือดว่ามีมากน้อยแค่ไหน เป็นการประเมินความเสี่ยงของการเกิดโรคหลอดเลือดหัวใจในอนาคตได้ แม้จะยังไม่มีอาการแสดง
    ตรวจหัวใจด้วยคลื่นเสียงสะท้อนความถี่สูง (Echocardiography : Echo) เป็นการตรวจวัดประสิทธิภาพการทำงานของหัวใจ โดยใช้วิธีการสะท้อนกลับของคลื่นเสียงความถี่สูง เมื่อคลื่นเสียงส่งผ่านไปยังหัวใจก็จะเกิดสัญญาณสะท้อนกลับมาสร้างเป็นภาพหัวใจให้เห็นบนจอภาพ ทำให้เห็นความผิดปกติที่อาจมีซ่อนอยู่ได้
    ตรวจหัวใจด้วยเครื่องเอกซเรย์คอมพิวเตอร์ความเร็วสูง (Coronary CT Angiography : CTA) เป็นเทคโนโลยีการใช้เครื่องเอกซเรย์คอมพิวเตอร์ที่มีความแม่นยำสูง โดยจะให้ภาพสามมิติของหัวใจและหลอดเลือด เพื่อตรวจหาความผิดปกติต่างๆ ที่อาจมีอยู่

หมอออนไลน์: ข้ออักเสบชนิดติดเชื้อเฉียบพลัน (Acute pyogenic arthritis)

ข้ออักเสบชนิดติดเชื้อเฉียบพลัน (acute pyogenic arthritis) เป็นภาวะรุนแรงซึ่งหากปล่อยไว้อาจทำให้ข้อพิการได้

โรคนี้ในปัจจุบันพบได้ค่อนข้างน้อย

สาเหตุ

เกิดจากการติดเชื้อต่าง ๆ โดยเฉพาะแบคทีเรีย เช่น เชื้อหนองใน สเตรปโตค็อกคัส สแตฟีโลค็อกคัส เมนิงโกค็อกคัส เป็นต้น เชื้อโรคเหล่านี้อาจเข้าไปในข้อโดยตรง (เช่น จากบาดแผลที่บริเวณข้อ) หรือลุกลามจากส่วนอื่น ๆ ของร่างกายผ่านกระแสเลือดเข้าไปในข้อ

อาการ

เกิดขึ้นฉับพลันทันทีด้วยอาการไข้ หนาวสั่น ข้อบวม แดง ร้อนและปวดมาก มักเป็นเพียง 1-2 ข้อใหญ่ ๆ เช่น ข้อเข่า ข้อศอก ข้อมือ ข้อเท้า เป็นต้น บางรายอาจมีอาการปวดตามข้อต่าง ๆ นำมาก่อนหลายวัน

ผู้ป่วยอาจมีประวัติได้รับบาดเจ็บ มีบาดแผลที่บริเวณข้อ หรือมีโรคติดเชื้อของส่วนอื่น ๆ ของร่างกายอยู่ก่อน เช่น เป็นฝี หนองใน คออักเสบ ปอดอักเสบ ไตอักเสบ เยื่อบุมดลูกอักเสบ เป็นต้น

ภาวะแทรกซ้อน

ถ้าหากไม่ได้รับการรักษาเชื้ออาจเข้ากระแสเลือดเกิดภาวะโลหิตเป็นพิษ หรือทำให้ข้อพิการได้

การวินิจฉัย

แพทย์จะวินิจฉัยจากอาการและการตรวจพบไข้ ข้อบวมแดงร้อน

แพทย์จะทำการวินิจฉัยให้แน่ชัดโดยการเอกซเรย์ข้อและเจาะดูดหนองจากข้อไปตรวจหาเชื้อ

การรักษาโดยแพทย์

แพทย์จะให้การดูแลรักษา ดังนี้

แพทย์จะให้ยาปฏิชีวนะตามชนิดของเชื้อที่พบ

อาจต้องเจาะระบายหนองออกบ่อย ๆ

นอกจากนี้ต้องให้ผู้ป่วยนอนพัก ยกข้อที่อักเสบให้สูงไว้ และอาจต้องเข้าเฝือกไม่ให้ข้อเคลื่อนไหว เมื่ออาการอักเสบเริ่มทุเลา ควรแนะนำให้ผู้ป่วยบริหารข้อเพื่อป้องกันข้อแข็งหรือพิการ

ผลการรักษา ถ้าเลือกให้ยาปฏิชีวนะได้ถูกต้อง ผู้ป่วยมักจะหายได้ภายใน 7-10 วัน โดยไม่มีร่องรอยของความพิการ แต่ถ้าได้รับการรักษาไม่ถูกต้องข้ออาจพิการได้

การดูแลตนเอง

หากสงสัย เช่น  มีไข้สูงร่วมกับข้ออักเสบ บวมแดงร้อน ควรปรึกษาแพทย์โดยเร็ว

เมื่อตรวจพบว่าเป็นข้ออักเสบชนิดติดเชื้อเฉียบพลัน ควรดูแลตนเอง ดังนี้

    รักษา กินยา และปฏิบัติตามคำแนะนำของแพทย์
    ติดตามรักษากับแพทย์ตามนัด
    ในรายที่แพทย์ให้ยากลับไปกินต่อที่บ้าน ถ้าหลังกินยาแล้วสงสัยเกิดผลข้างเคียงจากยา มีลมพิษ ผื่นคัน ตุ่มพุพอง ตาบวม ปากบวม คลื่นไส้ อาเจียน ท้องเดิน หรือมีอาการผิดปกติอื่น ๆ ควรกลับไปพบแพทย์

การป้องกัน

อาจป้องกันด้วยการระวังอย่าให้เกิดบาดแผลที่บริเวณข้อ และถ้ามีบาดแผลหรือเป็นโรคติดเชื้อที่ส่วนอื่น ๆ ของร่างกาย ควรรีบไปรับการรักษากับแพทย์อย่างจริงจัง

ข้อแนะนำ

โรคนี้มีความรุนแรงและอาจทำให้เกิดภาวะโลหิตเป็นพิษ เป็นอันตรายต่อชีวิตได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในผู้ป่วยที่มีภูมิคุ้มกันต่ำ เช่น ผู้สูงอายุ ผู้ป่วยเบาหวาน ผู้ที่ใช้ยาที่กดภูมิคุ้มกัน เป็นต้น หากสงสัยว่าจะเป็นโรคนี้ ควรรีบไปปรึกษาแพทย์โดยเร็ว

มาแต่งคอนโดสไตล์มูจิ กับของตกแต่งบ้านด้วยงบ 4000

การแต่งคอนโดสไตล์มูจิ (Muji) ด้วยงบ 4,000 บาท ถือเป็นความท้าทายที่ทำได้จริงค่ะ! สไตล์มูจิเน้นความเรียบง่าย ฟังก์ชันการใช้งาน วัสดุธรรมชาติ และโทนสีอบอุ่นสบายตา ซึ่งเป็นหัวใจสำคัญในการสร้างบรรยากาศที่ผ่อนคลายและน่าอยู่ เราจะเน้นการเลือกของที่คุ้มค่าและสร้างผลลัพธ์ที่ยิ่งใหญ่ในราคาประหยัดนะคะ

หลักการสำคัญของสไตล์มูจิ:

โทนสี: ขาว, ครีม, เบจ, เทาอ่อน, น้ำตาลอ่อน (สีไม้ธรรมชาติ)

วัสดุ: ไม้, ผ้าฝ้าย, ผ้าลินิน, เซรามิก, กระดาษ

ความเรียบง่าย: ไม่มีลวดลายซับซ้อน เน้นฟังก์ชัน

ความเป็นระเบียบ: จัดเก็บของให้เป็นระเบียบเรียบร้อย

แผนการแต่งคอนโดสไตล์มูจิด้วยงบ 4,000 บาท
เราจะแบ่งงบประมาณและเลือกไอเทมหลักๆ ที่สร้างผลกระทบต่อบรรยากาศห้องมากที่สุดค่ะ

งบประมาณโดยประมาณ:

ของใช้จำเป็น/จัดเก็บ: 1,000 - 1,500 บาท

สิ่งทอ/สร้างบรรยากาศ: 1,000 - 1,500 บาท

ของตกแต่ง/เพิ่มชีวิตชีวา: 500 - 1,000 บาท


ไอเทมแนะนำและงบประมาณ (สำหรับ 1 ห้อง เช่น ห้องนอน/ห้องนั่งเล่น)

1. ของใช้จำเป็นและอุปกรณ์จัดเก็บ (งบ 1,000 - 1,500 บาท)

กล่องเก็บของ/ตะกร้าสาน: (300 - 500 บาท)

เลือกกล่องพลาสติกสีขาวขุ่น หรือตะกร้าสานจากหวาย/เชือกคอตตอน ในโทนสีธรรมชาติ (เบจ/ครีม) สำหรับเก็บของจุกจิกบนชั้นวาง หรือในตู้เสื้อผ้า ช่วยให้ห้องดูเป็นระเบียบและสบายตา

แหล่งซื้อ: Daiso, Miniso, IKEA, HomePro, Shopee/Lazada

ชั้นวางของขนาดเล็ก/ชั้นวางหนังสือแบบมินิมอล: (500 - 1,000 บาท)

เลือกชั้นวางไม้สีอ่อน หรือชั้นเหล็กสีขาว/ดำ ที่มีดีไซน์เรียบง่าย สำหรับวางหนังสือ ต้นไม้เล็กๆ หรือของตกแต่ง

แหล่งซื้อ: IKEA, Index Living Mall (บางรุ่น), SB Design Square (บางรุ่น), Shopee/Lazada


2. สิ่งทอและผ้า (งบ 1,000 - 1,500 บาท)

หมอนอิง/ปลอกหมอนอิง: (300 - 600 บาท)

เลือกปลอกหมอนอิงผ้าฝ้าย ผ้าลินิน หรือผ้าแคนวาส ในโทนสีขาว ครีม เบจ หรือเทาอ่อน 2-3 ใบ วางบนโซฟาหรือเตียง

แหล่งซื้อ: IKEA, HomePro, Lotus's, Big C, Shopee/Lazada

ผ้าห่ม/ผ้าคลุมเตียงขนาดเล็ก: (500 - 900 บาท)

เลือกผ้าห่มผ้าฝ้ายถัก หรือผ้าคลุมเตียงสีพื้นเรียบๆ ในโทนสีธรรมชาติ (เบจ/เทาอ่อน) ช่วยเพิ่มความอบอุ่นและเท็กซ์เจอร์ให้กับห้อง

แหล่งซื้อ: IKEA, HomePro, Lotus's, Big C, Shopee/Lazada

ผ้าม่านโปร่งแสง: (ถ้ายังไม่มีและจำเป็น) (อาจจะเกินงบถ้าซื้อใหม่ทั้งชุด)

ถ้ามีงบเหลือ ลองหาผ้าม่านโปร่งแสงสีขาว หรือสีครีม ช่วยให้แสงธรรมชาติเข้ามาในห้องได้ดี สร้างบรรยากาศอบอุ่น

แหล่งซื้อ: IKEA, HomePro, Shopee/Lazada


3. ของตกแต่งและเพิ่มชีวิตชีวา (งบ 500 - 1,000 บาท)

ต้นไม้ประดับขนาดเล็ก: (100 - 300 บาท)

เลือกต้นไม้ฟอกอากาศเล็กๆ เช่น พลูด่าง, ลิ้นมังกรแคระ, หรือแคคตัส/ไม้อวบน้ำ พร้อมกระถางเซรามิกสีขาว/เทา หรือกระถางดินเผา

แหล่งซื้อ: ตลาดต้นไม้, ร้านขายต้นไม้ทั่วไป, IKEA, HomePro

แจกัน/ขวดแก้วใส: (100 - 200 บาท)

สำหรับปักดอกไม้แห้ง กิ่งไม้เล็กๆ หรือวางตกแต่งเปล่าๆ

แหล่งซื้อ: Daiso, Miniso, IKEA, ร้านขายของแต่งบ้านทั่วไป

เทียนหอม/ก้านไม้หอมกลิ่นอ่อนๆ: (200 - 500 บาท)

เลือกกลิ่นแนวธรรมชาติ เช่น ไม้จันทน์, คอตตอน, หรือกลิ่นสะอาดๆ ช่วยสร้างบรรยากาศผ่อนคลาย

แหล่งซื้อ: Bath & Body Works (ช่วงโปร), Miniso, IKEA, Shopee/Lazada

กรอบรูปไม้/สีขาว: (100 - 200 บาท)

ใส่รูปภาพความทรงจำดีๆ หรือภาพศิลปะแนว Minimalist ขนาดเล็ก วางบนชั้นวางหรือโต๊ะ

แหล่งซื้อ: IKEA, Daiso, Miniso, B2S


สรุปและเคล็ดลับเพิ่มเติม:

เน้นฟังก์ชัน: ทุกชิ้นที่ซื้อควรมีประโยชน์ใช้สอย ไม่ใช่แค่สวยงาม

โทนสี: ยึดมั่นในโทนสีขาว ครีม เบจ เทาอ่อน และสีไม้ธรรมชาติ

ความเรียบง่าย: หลีกเลี่ยงลวดลายที่ฉูดฉาดหรือซับซ้อน

จัดระเบียบ: สไตล์มูจิจะดูดีที่สุดเมื่อห้องเป็นระเบียบเรียบร้อย ของทุกชิ้นมีที่ทางของมัน

DIY เล็กๆ น้อยๆ: หากมีของเก่าที่สามารถนำมาทาสีขาว/ครีม หรือหุ้มผ้าใหม่ได้ ก็จะช่วยประหยัดงบ

แหล่งซื้อ: IKEA, Daiso, Miniso, Muji (บางชิ้นที่ลดราคา), HomePro, Lotus's, Big C, และร้านค้าออนไลน์อย่าง Shopee/Lazada มีตัวเลือกเยอะมากในราคาย่อมเยา

ด้วยงบ 4,000 บาท คุณสามารถเปลี่ยนคอนโดให้มีกลิ่นอายของสไตล์มูจิที่อบอุ่น เรียบง่าย และน่าอยู่ได้อย่างแน่นอนค่ะ!